ภาพตัวแทนความชราในละครโทรทัศน์ยอดนิยมยุคดิจิทัล

Abstract

The objective of this research was to study the storytelling of old people characters appearing in popular Thai TV dramas. and to analyze the representative image of aging that appears in Thai television dramas in the digital era Using qualitative research to study popular dramas during the year 2014-2018 A study of the most popular dramas of each year, 1 story, a total of 5 films per year, was conducted by conducting a thematic analysis through the conceptual framework of the narrative of three main components: theme, characters, and setting. The results of the study revealed that the storytelling of elderly characters in popular Thai TV dramas is based on three main factors: First, there are four main themes: Old people and Help. An old man and his grudge, an old man and his past, an old man and a brilliance, two, the old man's character is in a familiar way: a helper with more knowledge and experience. have been known as grandmothers, grandmothers, fathers, elders and according to occupation Personality is attached to the past. Likes to teach, complain, fussy, and dress in plain colors that are not flashy. And the three scenes are mostly houses, temples and forests. Not as diverse as the other characters. The results of this study reflect the objectives of the representative image as well. Television dramas in the digital era continue to tell stories of aging through old characters in a familiar and stereotypical sense. It has not yet reached an alternative meaning that appears in a number of media areas where the image of the elderly has evolved or behavior has changed more. Representing aging through storytelling in this popular digital TV drama studied. still reflects various aspects of the old people in the original way, namely 'No turning point' can allow viewers to experience the semantic development of old age in a digital context.

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการเล่าเรื่องตัวละครคนชราที่ปรากฏในละครโทรทัศน์ยอดนิยมของไทย และเพื่อวิเคราะห์ภาพตัวแทนแห่งความชราที่ปรากฏในละครโทรทัศน์ไทยยุคดิจิทัล ใช้การวิจัยเชิงคุณภาพศึกษาละครยอดนิยมระหว่างปี พ.ศ. 2557-2561 ศึกษาละครที่ได้รับความนิยมสูงสุดของแต่ละปี ปีละ 1 เรื่อง จำนวนรวมทั้งหมด 5 เรื่อง โดยทำการวิเคราะห์เชิงแก่นสาระ (thematic analysis) ผ่านกรอบคิดแนวคิดการเล่าเรื่องสามองค์ประกอบหลัก ได้แก่ แก่นเรื่อง ตัวละคร และฉาก ผลการวิจัยพบการเล่าเรื่องตัวละครคนชราในละครโทรทัศน์ไทยยอดนิยมสามประการหลัก ได้แก่ หนึ่ง แก่นเรื่องมีสี่ประการหลัก ได้แก่ คนชรากับความช่วยเหลือ คนชรากับความแค้น คนชรากับอดีต คนชรากับความจุ้นจ้าน สอง ตัวละครคนชราเป็นในแบบที่คุ้นชิน ได้แก่ เป็นผู้ให้ความช่วยเหลือด้วยความรู้และประสบการณ์ที่มากกว่า ได้รับการเรียนขานว่า ย่า ยาย พ่อ เฒ่า และตามการประกอบอาชีพ มีบุคลิกติดอยู่กับอดีตเรื่องเก่าก่อน ชอบพร่ำสอนพร่ำบ่น จุกจิก และแต่งกายสีพื้นไม่ฉูดฉาด และสาม ฉากโดยมากจะเป็นบ้าน วัด และป่า ไม่หลากหลายเท่าตัวละครอื่นๆ จากผลการศึกษานี้สะท้อนให้เห็นถึงวัตถุประสงค์ในเรื่องภาพตัวแทนด้วยว่า สื่อละครโทรทัศน์ในยุคดิจิทัลยังคงเล่าเรื่องความชราผ่านตัวละครคนชราในความหมายที่คุ้นชินและเหมารวม ยังไม่ก้าวสู่ความหมายทางเลือกอื่นที่ปรากฏขึ้นในพื้นที่สื่อจำนวนหนึ่งที่ภาพตัวแทนคนชราได้มีการพัฒนาหรือปรับเปลี่ยนพฤติกรรมไปจากเดิมมากขึ้น ภาพตัวแทนความชราผ่านการเล่าเรื่องในละครโทรทัศน์ยอดนิยมยุคดิจิทัลที่ได้ทำการศึกษานี้ ยังคงสะท้อนแง่มุมต่างๆ ของคนชราในแบบเดิมกล่าวคือ ‘ไม่มีจุดเปลี่ยน’ ที่สามารถทำให้ผู้ชมได้สัมผัสกับพัฒนาการทางความหมายของคนชราในบริบทดิจิทัลได้